Zincul is een essentiële voedingsstof voor het menselijk lichaam en wordt in belangrijke hoeveelheden aangetroffen in mineraalwater.
Referential waarna de analyse wordt uitgevoerd:
De analyse voor het bepalen van het zinkgehalte van drinkwater wordt uitgevoerd in het eigen laboratorium volgens de nationale norm SR ISO 8288:2001.
The principle of the method:
Bepaling van het zinkgehalte in drinkwater wordt uitgevoerd door spectroscopiemethode van atomaire absorptie in vlammen.
Canuses of sample rejection – quantity of incorrect sample, sample collected in incorrect containers, samples not properly labeled, etc.
Ontvanger van de verzameling – schone container, voor bemonstering, de container na te zijn gewassen op de gebruikelijke manier, wordt gewassen met salpeterzuur d = 1,4 verdund 1+1 en vervolgens met water.
De hoeveelheid monster die nodig is om de analyse uit te voeren - minimaal 100ml.
Verwerking vereist na het oogsten – De monsters worden genomen in polyethyleen of polypropyleen containers, schoon. Na bemonstering zo snel mogelijk aanzuren met 8 ml conc. zoutzuur om de pH te verlagen en neerslag van calciumcarbonaat te voorkomen. De monsters moeten zo snel mogelijk na de bemonstering worden geanalyseerd.
Sample stability – vers geoogst water is stabiel gedurende 2 dagen bij 2-8°C of 6 uur bij omgevingstemperatuur.
The analysis method –spectroscopie van atomaire absorptie in vlammen.
Reference values according to water law 1)
Parameter / Unit of measurement | CA value (Maximum permitible concentration) | Zinc, μg/L | |
5.000 |
Recommendations for performing the analysis/ Effects of exceed the reference values –
De overmatige inname van zink in een water vertaalt zich in minerale afzettingen op leidingen en schadelijke effecten op de menselijke gezondheid.
Om het zinkgehalte van het water te verminderen, worden vaak filters en speciale installaties gebruikt.
Bibliografie: LEGEA 458/2002 met latere wijzigingen en aanvullingen Wet nr. 311/2004, Regeringsverordening nr. 11/2010, Wet nr. 124/2010 en Regeringsverordening nr. 1/2011